 |
| Foto's: archief Petra |
Petra is al jaren een dierbare kennis van mij via de vereniging Dravers.nl. In de periode dat ik haar leerde kennen was ze eigenaresse van een koerspaard, Hot Water. Ook na zijn koerscarrière bleef hij bij Petra en ik leerde haar door de jaren kennen als een paardenmens met heel veel liefde en respect voor haar paard. Petra reed Hotje onder het zadel, maar naarmate hij ouder werd ook weer meer voor de sulky. Het was voor hen een manier om samen op een gezonde manier in beweging te blijven. Petra is dus zowel ruiter als pikeur en ik was benieuwd hoe dat allemaal ontstaan is. In de sulky dus, voor een babbel met Petra!
“Een heerlijke reis langs mijn herinneringen”, zo begint Petra haar verhaal. In 1985 komt ze als 7-jarige terecht op een pensionstalletje in de buurt en zo begint het paardenverhaal. “Er was daar geen bak, dus ik heb nooit echt kunnen rijden daar, maar ik poetste en knuffelde gewoon graag met de paarden. Later dat jaar verhuisden we naar Vlissingen en mijn ouders vonden dat wel een goed moment dat ik met paardrijden mocht beginnen. Ik volgde les op een manege vlakbij het strand en daar gingen we ook vaak naar toe tijdens de lesuren. Ik heb hier vele mooie herinneringen aan, hoe ik op het strand galoppeerde en we zelfs in de zee gingen zwemmen.” Toen Petra 13 was, verhuisde de familie naar de Veluwe en kwamen er een aantal leuke verzorgpaarden op haar pad waarmee ze fijne bosritten maakte, een sprongetje maakte en vooral veel leerde! Op het moment dat ze ging studeren kwam het paardenleven op een lager pitje, totdat ze via een zakenrelatie van haar vader op een Dravers stal terecht kwam…
De wereld van de Drafsport
“Entrainement Leo Kokkes zat destijds midden in de bossen van Garderen en dat is een perfecte setting voor het trainen en verzorgen van paarden. Ik ging daar wat paarden onder het zadel uitrijden tijdens het weekend, en dat was een heerlijke ontspanning. Geen verplichtingen en toch het plezier van het rijden en omgaan met paarden. Na een tijdje leerde ik ook met de sulky rijden en dat vond ik toch wel heel erg tof. De eerste draver die ik voor de duosulky reed (naast mij zat een jongen die op stal werkte en een verwoede poging deed mij de kunst van paarden uitrijden bij te brengen), was Spendic. Supergaaf, want inmiddels heeft hij vele kinderen rondlopen en dat maakt het extra speciaal. Mijn lieveling daar heette Ironie, een Duitse merrie. Ze was ongelofelijk goed, en won één van de series van de Duitse merriederby, de belangrijkste koers voor driejarige paarden. Haar uiteindelijke winsom was 60.500 Euro. Inmiddels is ze met pensioen en heeft ze alweer meerdere veulens gekregen. Haar bekendste kinderen zijn Bibi Barosso en Iron Vivant. Na mijn tijd bij Leo Kokkes, ging ik elke zaterdag naar vrienden van me, die zelf een dravers entrainement hebben in Barsingerhorn, Noord-Holland. We trainden de paarden op de baan bij de stal, maar ook regelmatig op het strand bij Callantsoog. Zo gaaf om dat te doen. Enkele jaren geleden is een deel van de stal verhuisd naar Zweden. Daar zijn de meeste van mijn lievelingen naartoe gegaan. Zo af en toe ging ik er nog eens heen, maar uiteindelijk is het contact een beetje verwaterd.”
Hot Water
 |
| Rechts: Hot Water |
Hot Water was voor Petra de reden dat ze haar hart helemaal verloren heeft aan de Draver en de geweldige kwaliteiten die dit ras heeft.
“Ik zal wat meer over hem en onze avonturen vertellen, waardoor ik hoop dat jij als lezer die liefde voor het ras mee kan voelen! Hotje is geboren in Zweden in 1995 en in zijn jongere jaren heeft hij best wat trainers versleten, waaronder Stig H Johansson en Lutfi Koljini. Zijn moeder had al een aantal goede kinderen gebracht en er waren grote verwachtingen van hem. Zijn moeder, Spend a Bunch (Bonefish) is later ook elite fokmerrie geworden in het Zweedse stamboek. Als zoon van Demilo Hanover zou Hot helaas niet tot de absolute top behoren, maar hij deed toch leuk mee in de koersen. Mensen die regelmatig naar de koers keken, kunnen hem wellicht nog herinneren aan zijn kenmerkende loop met het hikje. Op zijn zesde kwam Hot naar Nederland, in training bij Patrick de Haan. Vooral zijn broer Martijn en diens vriendin Patricia van der Meer namen Hot onder hun hoede. Ik kwam in die tijd slechts een enkele keer op stal bij Patrick en kan me niet specifiek meer iets herinneren. Echter toen ik later op een gegeven moment wekelijks bij hen te vinden was, reed ik Hot ook steeds vaker en werd ik al verliefd op hem. Toen de klad erin kwam op de langebaan, werd besloten om hem eens te proberen op de kortebaan. Dit bleek een goede beslissing, want Hot was zeer talentvol. In 2006 werd ik door een mooie kans samen met mijn moeder de trotse eigenaar van Hot Water. Hij heeft voor ons nog een aantal koersen gelopen en werd na zijn koerscarrière volle eigendom van mij als recreatiepaard. En dat deed hij ook geweldig!”
 |
| Hot Water met zijn twee eigenaressen |
“In de tijd dat hij nog in training stond, reed ik Hotje ook wel eens onder het zadel. Ik vond dat de eerste keer best spannend omdat ik al een tijdje niet meer in het zadel had gezeten. Maar Hot was geweldig, en ik kreeg de smaak weer helemaal te pakken. Voor mijn verjaardag kreeg ik een zadel en hij moest er wat vaker aan geloven! De laatste jaren genoten wij vooral van korte ritjes voor de sulky. Heerlijk ontspannen een beetje de benen strekken, want als je dik in de 20 bent, moet je jezelf vooral niet te druk maken. Hotje is in mei 2021 op 26-jarige leeftijd overleden en is voor ons een onmisbaar gezinslid geweest. Toen ik hem destijds kocht van Piet de Bruijn, had ik nooit durven dromen dat hij zo oud zou worden en dat we zo fijn zouden genieten. Het verdriet is nog aan het slijten, maar ik voel vooral geluk en dankbaarheid, dat we zo’n geweldig paard in ons leven hebben gehad en zulke mooie herinneringen hebben mogen maken!”
 |
| ZZ-Familiepaard |
“Zo heb ik een onvergetelijke herinnering aan onze eerste duinrit, bij Hargen aan Zee. Patricia en ik gingen samen naar de duinen. Zij op haar crack Keep the Chance en ik op Hot Water. Daar gingen we, Keep voorop. Toen we uit de bossen op de open vlakte kwamen met het rulle zand, zakte Hot zo door zijn voorbenen om te gaan rollen. Met mij bovenop zijn rug! Ik gilde het uit en wij kwamen niet meer bij van het lachen. Dat zijn van die leuke herinneringen die je altijd bijblijven.
Uiteraard kon Hot ook niet ontbreken op onze bruiloft. Doordat de weersvoorspellingen erg slecht waren, durfden we het niet aan om met de duosulky naar het stadhuis te rijden, maar we wilden wel graag mooie foto’s met hem maken in het bos. Het was die dag zonovergoten weer en de fotografen wisten ook Hot op de gevoelige plaat vast te leggen. De foto werd zelfs nog gebruikt in een tijdschrift bij een artikel over huisdieren bij je bruidsshoot.”
Het zadel versus de sulky
Terwijl ik in gesprek ben met Petra, ben ik ook wel benieuwd wat voor haar de parallellen zijn tussen het rijden onder het zadel en het rijden in de sulky. En wat heeft ze van het ene meegenomen naar het andere?
“Doordat ik van nature toch een wat onzekere ruiter ben, heb ik het in het begin op de Dravers best spannend gevonden. Maar al snel merkte ik dat het echt opstappen en wegrijden is. Bij de meesten dan. Er waren heus wel wat uitdagingen bij, maar doordat ze zo’n eerlijk karakter hebben en zo graag voor je werken, merkte ik al snel dat als je maar duidelijk bent met je lichaamstaal, je hulpen en andere communicatie, dat je heel veel van de Dravers gedaan krijgt. Zo ging Hot echt heerlijk los door zijn lijf lopen, doordat ik op de juiste manier aan hem vroeg na te geven. Dat lukt net wat makkelijker onder het zadel, omdat je dan met je gewicht en beenhulpen veel duidelijker kunt aangeven wat je wilt. Het is dus zeker een geweldige aanvulling op het trainen van een koerspaard, om ze ook wat dressuurmatige training te geven. Het is fijn om te zien dat er steeds meer trainers zijn die dat ook toepassen. En dat probeerde ik zelf ook voor de kar toe te passen, door recht te richten en nageeflijkheid te vragen met lichte handhulpen.
Er zijn zeker veel parallellen tussen het rijden met de sulky en onder het zadel. Zo moet je echt wel ruitergevoel hebben. Ik merk zelf ook dat ik een zachte hand heb en dat de meeste paarden dat ook fijn vinden voor de kar. Maar het is echt een gevoel dat je moet krijgen. Door de jaren heen hebben Hot en ik heel wat passagiers mee gehad op de duosulky en altijd gaf ik de mensen de kans om ook zelf even te sturen. Wat mij dan opviel, was dat vooral de mensen die al veel verschillende paarden hadden gereden onder het zadel, ook snel het juiste gevoel in de handen hadden voor de sulky. Want het is niet zomaar zitten en gaan. Je moet natuurlijk wel het juiste tempo aanhouden. Maar meestal kun je na een aantal gezamenlijke ritjes wel op stap met een braaf paard.
Het combineren van rijden onder het zadel en in de sulky is bij mij zo vanzelf gegaan, dat ik nooit goed door heb gehad hoe ik het ene met het andere gecombineerd heb. En als ik er zo over nadenk, heb ik dat zeker. Dat maakt ook waar mijn enorme liefde voor dit ras vandaan komt!”
Koersdroom
“Zelf heb ik trouwens ook een aantal keer meegedaan in een koers. Eerst in een koers met duo-zitjes, daar mocht ik nog niet zelf sturen. Ik deed mee in die koers met Orient Stardust en Rick Wester was de pikeur die zou sturen. Dat was leuk, want hij werkte in die tijd op de stal waar ik veel kwam, dus ik kende hem erg goed. Wij werden in de koers vijfde, geen overwinning, maar het was voor mij een onvergetelijke ervaring! In de zomer van 2006 heb ik nog een keer meegedaan aan een duosulky-koers. Deze keer op Wolvega, samen met Peter Wortel en Splendid Cunera. Dit was echt weer helemaal te gek! We werden vierde, maar heel dicht bij de winnaar. Nu wist ik het zeker: ik wil zelf een keer in de koers rijden. Op 10 mei 2008 kwam die droom uit. Ik mocht meerijden in een gelegenheidskoers op Wolvega. Patrick de Haan, de trainer waar ik in die tijd veel reed, had een paard voor me weten te regelen. Ik deed mee met Victoria Transs R; lief en braaf in de omgang en om te rijden een zonnetje. Door deze ervaring, ben ik een nieuwe droom gaan koesteren: het behalen van mijn amateurvergunning. Ik weet dat dit een mooie droom is, het is echter niet evident om een paard te vinden om mee te rijden in de koers. Daarvoor zal ik gewoon opnieuw een eigen koerspaard moeten hebben, een droom om naar toe te leven!“
Een mooi verhaal over hoe het leven je brengt, naar iets waar je hart blijkt te liggen. Ik gun het Petra van harte haar mooie droom verder te verwezenlijken en kijk er naar uit dit mee te zien groeien!
Heb jij als lezer ook genoten van dit verhaal? Laat gerust een reactie achter!
Reacties
Een reactie posten