Dubbel Draverplezier

Een jaar, het kan voorbij vliegen! Zo is het dus ineens bijna een jaar geleden dat ik mijn laatste post plaatste. Maar wel met een goede reden, als ik mezelf een excuus mag geven. Het voorbije jaar ben ik dan ook vrij intensief bezig geweest met mijn twee paarden. Jawel, twee stuks, dubbel Draverplezier!

Orror

Eind 2020 verhuisde ik na 15 jaar met Ulaan naar een andere stalling. 't Williamshof, waar door de familie Lannoo (jeweetwel, van de voeders) sinds jaar en dag Dravers gefokt en getraind worden, dus je voelt mij al komen.. Iets met de kat bij de melk zetten 😉 Mijn oog viel dan ook al snel op Orror Williams, toen 2,5 jaar oud (geboren in 2018) en opgestart in koerstraining. Een mooi, energiek paard met leuke gangen en van weinig onder de indruk. Zijn sportcarrière moest nog beginnen en ik volgde aan de zijlijn, ging af en toe eens mee op verplaatsing voor een training en leerde hem zo ook een beetje beter kennen. Maar met de realistische blik dat het alle kanten kon op gaan, afhankelijk van wat de sport voor hem ging brengen.

Juli 2022 Oostende Koerse met Christ Lannoo

Mijlpalen en toekomstdromen

Toen Ulaan 20 jaar werd in 2022, was dat voor mij een grote mooie mijlpaal. Ik stond in die periode ook met dankbaarheid stil bij alles wat we al samen gedaan hebben, nog steeds deden en zullen doen. Alleen besefte ik ook dat ik nog wel een aantal dromen heb en het niet meer fair was om alles van dat ene paard te blijven verwachten. Maar.. hoe begin ik terug iets op te bouwen met een ander paard? Het idee benam mij soms echt en ik wou daar iets mee doen, dus ging het allemaal gaan ontrafelen..

Eerst en vooral kwam ik tot de conclusie dat ik niet wou dat mijn paardenleven stopte met Ulaan. Dus, op een dag zou ik terug een team vormen met een ander paard. Daarnaast: ik was al eens met een 4-jarige gestart, weliswaar met grote steun van een meer ervaren iemand. De verdere finetuning was het leerproces van Ulaan en mij. Ik had in de afgelopen jaren vanalles in mijn trukendoos gestopt en eigenlijk voor mezelf ook al mijn doel helder: ik wil (terug) een veilig en gezond wandelpaard. Ik heb de goede mensen rondom mij in mijn netwerk; een goede dressuurinstructrice, betrouwbare wandelpartners, een goede dierenarts, hoefsmid, mensen die mij goed kennen en eens op een knopje durven duwen om mij uit mijn comfortzone te halen..

Dus eigenlijk lagen alle kaarten goed om aan de toekomst te durven denken! En ja, dan valt het puzzeltje ook verder in mekaar; ik voelde al eventjes aan dat het voor Orror niet echt vlotte voor de drafsport. Ik ging rekenen, want de verantwoordelijkheid over een extra dier neem ik serieus. En dan na wat wikken en wegen, vertrok ik op mijn kousenvoeten naar mijn stalbaas, de vorige eigenaar van Orror. Wat zijn plannen waren? - Ermee stoppen waarschijnlijk.. Mag ik er nog even over nadenken? - Weer nog een beetje wikken en wegen en rekenen, want een tweede paard was toch echt nog het plan niet.. Het ging mijn gezond verstand te boven. Maar wat als ik het niet deed? Dat kwam altijd terug en het enige antwoord wat ik mezelf kon geven was: als ik dit niet doe, ga ik er mijn leven lang spijt van hebben.. Ga maar eens zoeken naar het ideale paard. Soms staat er gewoon eentje voor je neus waar je niet omheen kan. En zo geschiedde..

Twee Dravers

Zo verschillend en toch zo complementair! In maart verhuisde Orror naar een paddock naast Ulaan en alsof ze wisten dat ze vanaf nu bij elkaar hoorden, was er direct interesse in mekaar. Ik wou ze niet full-time samen, gezien het leeftijdsverschil van 16 jaar en omdat ik weet dat Ulaan zijn rust apprecieert. Daarnaast heeft Ulaan ook meer/ander voedsel nodig. Dus ze staan naast elkaar en in de drogere seizoenen gaat het draadje overdag open, zodat ze samen kunnen zijn. Dat ze een goede invloed op elkaar hebben, doet mij heel veel plezier. Ulaan laat zich niet gek maken door het jong geweld en Orror leert zo ook verder omgaan met zijn grote dosis aan energie. Maar terzelfdertijd houdt hij Ulaan ook in beweging en speels, dus die geniet ook van zijn maatje. Wat betreft de combinatie voor mezelf met twee paarden, valt dat eigenlijk beter mee dan ik had durven verwachten! Qua intensiteit van werk, was het voor beiden het afgelopen jaar wat op een gelijk niveau van een 3-tal keer per week. Ulaan een klein beetje minder dan vroeger, Orror op het gemakje leren kennen en omscholen. En dat uiteraard in combinatie met een goede accommodatie die dan ook nog dichtbij huis is, maakte het allemaal goed behapbaar. Een content en fier paardenbaasje dus, met alweer leuke plannen en ideeën voor 2024!