Een jaar met Orror

Aan 't Boldershof in Zevergem, onder goedkeurend oog van Connie

In mijn vorige blogpost 'Dubbel Draverplezier' introduceerde ik Orror Williams. Hij is gefokt en getraind voor de drafsport en ik leerde hem als 2,5 jarige kennen eind 2020. In de tussenliggende periode heb ik hem met grote interesse gevolgd. Toen eind vorig jaar bleek dat ik, met zicht op de toekomst stilaan openstond voor een tweede paard en zijn carrière in de sport niet vlotte, was het eigenlijk een vanzelfsprekende keuze om zelf met hem verder te gaan. In dit artikel blik ik terug op het voorbije jaar en het traject wat we hebben afgelegd.

Eén ding was voor mij al duidelijk bij de start: ik wou hem zelf zadelmak maken. Het was mijn ervaring met Ulaan dat het voor het wederzijdse vertrouwen belangrijk is om samen ook 'eerste stapjes' te maken. Met in mijn rugzak ondertussen mijn jaren ervaring met Ulaan en een aantal andere goede leerpaarden, goede en betrouwbare sidekicks en gewoon ook een paard waar ik met mijn hart voor gekozen heb, ging ik het avontuur aan. Als ik het achteraf bekijk, zijn er het afgelopen jaar 3 grote fases geweest. Deze lagen niet vooraf vast, maar de ene fase heeft tot het inzicht voor de volgende geleid.

1. Paard leren kennen en uit koersmodus halen.
2. In het zadel en veelzijdigheid in de training brengen.
3. Stabiliseren en verfijning.

Ik neem je nu graag mee in onze reis van het afgelopen jaar!

Kerstvakantie 2022 
Een aantal weken eerder was de beslissing genomen met de stalbaas dat ik verder ging gaan met Orror. Aangezien ik vakantie had tussen Kerst en Nieuw, besloot ik vanaf dan ook met hem aan de slag te gaan. Ik informeer de dressuurjuf dat ze nieuw Draversbloed in haar piste mag verwachten. Of ze vooraf even wil komen kijken? Heeft ze niet direct mogelijkheid toe nee, maar hé, hij is gewend om op verplaatsing te gaan. Waarom kom je er niet gewoon direct mee naar de les. Slik ok, ik check even met de stalbaas of dat kan voor hem. Ja hoor, ga er maar dingen mee doen. Slik, ok, we gaan dit doen! Met ondersteuning van een stalgenote, gaan we dus op pad. Direct een goede zet, want waar ik bij de eerste pogingen om te longeren thuis een ongeleid projectiel rondom mij had, was hij eigenlijk door de indrukken op verplaatsing superbraaf. Dat meemaken, gaf mij thuis ook de boost om verder constructief aan de slag te gaan met longeren.

Eerste keer bij de dressuurjuf

Die eerste maanden tussen januari en april heb ik Orror vooral veel gelongeerd, met als doel om fysiek en mentaal tot rust en balans te komen. Daarnaast wou ik, voor ik er op ging, zijn hoofd ook uit de 'vooruit' halen, dus we werkten ook aan stil staan. Een uitdaging, als je (Orror) een brok vol energie bent 😏, ik had hem in de beginfase dan ook liever op een afstand van een aantal meter weg, dan te dicht bij mij.
In maart werd Orror officieel van mij en verhuisde hij ook full-time naar buiten op een weide naast Ulaan. Deze verandering was gevoelsmatig ook een eerste verandering in onze band, want ik zorgde nu gewoon 2x per dag zelf voor hem en we leerden mekaar ook op een ongedwongen manier verder kennen. Zijn voeding haalde ik qua energie naar beneden - want ja, ik had hem liever wat meer uit conditie en energie, voor ik er op ging.

Kennismaking met Ulaan

Zadelmak geboren

Aan het begin van de maand april, begon ik het gevoel te krijgen dat ik wel kon gaan denken aan opstappen. In deze maand liet ik eerst nog even de osteopaat komen en het zadel passen en gingen de juf en ik verder plannen. In mei ging ik een weekje op vakantie met Ulaan en had ik er mijn gedacht van gemaakt om in de les voordien voor de eerste keer op Orror te stappen. De juf heeft al jarenlang ervaring met jonge paarden en zadelmak maken, dus ik had er ook het volste vertrouwen in om samen met haar deze stap te zetten. We bouwden dus op door in de voorafgaande les te longeren met het zadel, dan met toevoeging van de stijgbeugels en planden een week later een extra momentje in om met dezelfde opbouw ook de eerste keer in het zadel te gaan zitten. En zo geschiedde... Met een heel flink paard, wat eigenlijk meer met de omgeving bezig was, dan met de ruiter op zijn rug.

Eerste keer onder het zadel

Mei-juni

Mei stond in het teken van verdere gewenning aan zadel & ruiter. Zo ging het longeren thuis met het zadel er op. In de les ging ik na het inlongeren ook in het zadel aan de longe. De juf zag dat het goed was en per keer namen we er iets bij: van stappen en draven zonder teugels naar hetzelfde met teugelcontact en ook een eerste galopje. Thuis stond ik nog wat te draaien en te keren en durfde ik er nog niet direct alleen op, omdat ik niet goed kon inschatten hoe mij dat met sturen en remmen ging lukken. De stalbaas pikte dat op een bepaald moment op en gaf ons een duwtje door Orror in te spannen voor de dubbelsulky. We gingen de drafbaan op en ik maakte kennis met de tempo's van Orror. Van daaruit gingen we nog een blokje rond op straat en ook daar ervaarde ik het vertrouwen waar ik naar op zoek was. Een heel fijne ervaring die voor mij het zetje was om zelf de teugels in handen te nemen onder het zadel. 

Eerste wandeling met Ulaan en Iris

Gezien zijn energie en nood aan indrukken, wou ik Orror eens onder het zadel ook snel veelzijdigheid kunnen bieden. Vrij snel ging ik dus in de loop van juni een eerste keer op buitenrit, samen met een goede vriendin die op Ulaan in het zadel kroop. Ik waagde kort nadien ook al een eerste poging alleen, maar vond dat een beetje spannend dus ik ging op zoek naar aansluiting. Die vond ik bij Robert van Westernriding-Trektochten. Samen met hem maakte ik met Orror een eerste wandeling op verplaatsing in het Bulskampveld, wat weer een goede ervaring was om wat langer in het zadel te zitten. 

Congé olé

Eerder was ik al in mei met Ulaan naar Mountain Oak geweest. Daar had ik het met Jan & Elian ook over het opbouwen met mijn jonge paard en met wat vertrouwen van hun kant, boekte ik een volgende vakantie in juli. Met de twee paarden (slik). Ik zou wel zien hoe het liep tegen dan met het rijden, op zijn minst was het voor Orror een eerste vakantie op verplaatsing. Voor alles was een oplossing, stelde Elian mij gerust. 
Zo trok ik dus in juli met beide paarden naar Bergeijk voor een weekje grenzen verleggen en vertrouwen opbouwen. Elian had ruiters geregeld en zo deed ik elke dag wel iets met beide paarden. De vertrouwde vakantieomgeving zette mij er ook toe aan om iets te proberen wat ik al een tijdje in gedachten had; Orror als handpaard meenemen vanop Ulaan. Het was eigenlijk de gedroomde teambuilding voor ons drietjes!

   

Teambuilding in Bergeijk (Mountain Oak)

In augustus begon Orror ook aan te geven dat hij klaar was voor de eerste galopjes, zowel op cirkel in de piste als op buitenrit. Ik zette afgelopen zomer verder vooral in op het buitenrijden. Ik ging terug mee met Robert en belandde in een groep van 7 paarden, maar ik ging ook met Orror alleen op pad, o.a. naar het Zevergem waar ik 15 jaar met Ulaan vertoefd heb en wat ik als mijn broekzak ken. Begin september besliste ik vrij impulsief om toch nog eens naar Bergeijk te trekken, met Orror alleen. Nog wat kilometers maken en elkaar leren kennen! En.. hem de kans geven om verder zijn vertrouwen te vinden in de galop.

 

Met Kimme in Zevergem (links) - eerste uitje met ons twee naar Bergeijk (rechts)

Op dat weekend in Bergeijk kreeg ik overigens een mooi lesje in nederigheid.. Op de dag van aankomst was ik zelf wat gehaast en chaotisch. Ik twijfelde om eerst even te rusten na aankomst, maar koos er na een hele dag van regen op het eerste droge moment toch voor om direct in het zadel te stappen. Ik kreeg discussie met Orror, hij nam de benen en toen we op een punt kwamen waar ik rechtdoor wou en hij links af ging, ging ik alsnog rechtdoor en belandde ik in de struiken. Het nam wel één van mijn bezorgdheden weg; waar ik vreesde dat hij er vandoor ging gaan, wandelde hij toen hij mij kwijt was gewoon rustig verder en ging grazen. Ik klopte het stof van mijn kleren, stelde een gekneusde vinger vast en vervatte mijn rit terug naar Mountain Oak met een enigszins gedeukt ego. De rest van het weekend verliep overigens superfijn! Ik leerde Orror ook weer kennen als een echte 4x4 die zich niet laat kennen door obstakels op de weg en met een gezonde dosis zelfvertrouwen moedig zijn weg vindt als wandelpaard. De kloppende vinger herinnerde mij er aan om niets te overhaasten en ons beider tempo's goed te blijven aanvoelen, galopperen konden we later ook nog wel doen 😇

Najaar 2023

Na een zomerbreak gingen we in september terug aan het lessen. Een balans zoeken tussen werken aan het aansterken van zijn lichaam als rijpaard door dressuur en kilometers maken. Uit mijn ervaring met Ulaan weet ik dat het kunnen maken van grote gangen belangrijk is voor zowel fysiek als mentaal. Op een moment van moed, sloot ik met Orror aan bij de training van de stalbaas. Orror kan nog steeds heel enthousiast reageren op de Dravervriendjes waar hij mee getraind heeft. Enerzijds wou ik ook op momenten dat zij trainen, gewoon mijn eigen werk met hem kunnen doen. Anderzijds wou ik het toch eens wagen om die drafbaan die hij kende van de training op te gaan. Orror voelde wat er ging gebeuren, stroopte zijn mouwen op en was er klaar voor. De eerste rondjes gingen goed, tot ik zelf wat mijn focus verloor en hij de gas overnam... Mijn gedachten gingen alle kanten op: moet ik hem richting binnenpiste sturen om hem gestopt te krijgen? Neen, ik hou hem gewoon op de baan. Gaan we onderuit gaan in de bochten? Eens ik door had dat er eigenlijk niets gebeurde, had ik Orror ook vrij snel terug bij mij. 2-3 toeren duurde het hele spelletje uiteindelijk slechts, maar ik stapte met knikkende knieën af. De stalbaas had er zijn lol mee 😒😂

Twee weken later nodigde hij mij opnieuw uit voor een ritje op de drafbaan. Ik bedankte in eerste instantie (ging mij nog een beetje mentaal voorbereiden) en vertrok op wandel met Orror. Na een paar minuten werd ik gewaarschuwd dat er een groep van 30 jachtruiters op komst was, dus ineens was het vooruitzicht van de drafbaan toch weer aantrekkelijker. Ik ging eerst nog eens naar het toilet, zorgde dat ik comfortabel gekleed was (niet te warm, niet te koud) en bepaalde vooraf dat ik van deze keer de race ging rijden, i.p.v. Orror. Ik liet de sulky eerst op een halve ronde voorsprong, liet hem dan eens passeren en nam dan het besluit om Orror in galop te steken. Het was nog wat balanceren tussen gas en rem op de stukken waar hij uit de koerstraining gewend was om te sprinten, maar ik had wel meer het gevoel van controle en we konden ons beiden meer ontspannen in de galop. Het was een vrij stevige rit en die feedback kreeg ik achteraf ook van de stalbaas. Maar het is wel een goeie geweest voor ons onderling vertrouwen, waarbij Orror het vertrouwen kreeg om even zijn looplust los te laten en ik merkte dat dat gewoon kon zonder dat er iets gebeurde.

En toen kwam de winter

Met twee paarden in beweging te houden, reserveer ik de buitenritjes meer voor Ulaan deze periode. Met Orror werk ik momenteel vooral aan de verfijning. Hij begint meer rust en stabiliteit in zijn hoofd en lichaam te krijgen, dus van die gelegenheid wil ik ook gebruik maken om verder te bouwen aan een goed gebalanceerd rijpaard. Zowel in het longeren als onder het zadel werk ik aan nageeflijkheid en ontspanning, maar vooral ook het verstevigen en onderscheiden van de basisgangen. Hij is een vijfganger, dus durft alles ook door elkaar gooien. 

1 december, verjaardagsrit met het cadeau wat ik mezelf een jaar eerder schonk

Een mooi jaar was het alleszins, mijn eerste jaar met mijn nieuwe vriendje! Mijn voornaamste les is dat tijd en geduld voor een stevige basis zorgen en het belangrijk is om vooral mijn tempo en de behoeften van mijn paard te volgen. Veel overwinnen en uitzoeken dus, mij soms eens irriteren als het paard mij weer uit mijn comfortzone haalde.. Maar met alle plezier, want ik wou het ook heel graag met dít paard 💝 

Als alles goed gaat is het mijn bedoeling om dit voorjaar een eerste endurance wedstrijd met hem te rijden. Tegen zijn 7 jaar (in 2025) zou ik graag op trektocht gaan naar de Eiffel. We hebben leuke doelen om naar toe te werken en ik kijk al uit naar de toekomst als team met dit enthousiaste, grappige (soms irritante 😁), en vooral ook heel lieve paard!

🙏 Met grote dank aan Christ om mij Orror toe te vertrouwen en mij op geheel eigen wijze te ondersteunen in mijn traject! Jaana & Vicky om ook dit avontuur terug aan te gaan met mij. Eric om een goede leermeester en voorbeeld te zijn. En natuurlijk Ulaan, mijn rots in de branding. 

Voor de lens van Johan

Baby Orror met moeder Fannydoll Williams

Orror op training met Christ in Waregem (juli '21)

Ook goedgekeurd als familiepaard

Heb jij als lezer ook genoten van dit verhaal? Laat gerust een reactie achter!

Meer lezen over Dravers? Selecteer dan het label 'Draver' op deze blog of ga naar teamvantroje.be.

Groetjes, Ivy.

teamvantroje.be

Uit mijn netwerk:

• Voor een leuk vakantieadres met paarden: Mountain Oak in Bergeijk (NL)
• Zadelpassen: Aleashop
• Pensionstal & paardenfokkerij: 't Williamshof
• Voeding: Voeders Lannoo
• Voor begeleide wandelingen met eigen paard of huurpaard: Westernriding - trektochten
• Voor een drankje onder de kerktoren van het mooie Zevergem: Café 't Boldershof