Wendy over de veelzijdigheid van Dravers

Met Escofine Bravo in de WE - Foto: Mary van den Boogaard

Wendy is één van de oprichters van de voormalige vereniging Dravers.nl. Geboren en getogen tussen de Dravers, vertrouwd op de renbaan en in het recreatieve circuit, is ze een Dravermens in hart en nieren. Wendy is een enorm veelzijdig iemand en dat maakt dat ik het zelf boeiend en leerrijk vind om te volgen wat ze doet met paarden. Het geeft mij ook vaak inspiratie om nieuwe dingen uit te proberen, of andere weer eens vanonder het stof te halen. De voorbije jaren zijn er drie merries die een belangrijke rol gespeeld hebben of spelen in Wendy’s leven, elk met een eigen handleiding én aangepast beleid van Wendy. Naast een rol achter de schermen van de Drafsport in Groningen, is Wendy ook in België en Nederland goed gekend in de TREC-wereld (Techniques de Randonnée Equestre de Compétition). Bovendien volgt ze momenteel ook een opleiding ‘Instructeur Paard & Gedrag’. Dat maakte mij nieuwsgierig en ik nam contact op met Wendy voor een kijkje in haar wereld!

De weg van Wendy, geleid door haar paarden

Toen ik Wendy leerde kennen, was ze actief aan de slag met Tammy’s Pride. Een fokmerrie van haar ouders, die ze onder het zadel getraind had en uiteindelijk zelf hield als recreatiepaard. Door de jaren heen deden ze het ook zeer goed in de endurance en namen ze in 2014 deel aan het EK TREC in Italië. Het woord is aan Wendy:

“Eigenlijk ben ik van basis een recreatieruiter die endurance startte, naar wat fanatieker endurance ging (uiteindelijk klasse 3 startgerechtigd), naar toch maar eens TREC starten omdat dat wat veelzijdiger was, naar nog dressuurmatiger WE gegaan. Eigenlijk altijd toegespitst op het paard. Tammy was gewoon een loper, die maakte je blij met lopen, en vooruit. Wat dingen tussendoor waren leuk. Dressuurmatig mistte zij wel wat, maar in TREC konden we eigenlijk ons ei kwijt. Lekker doorlopen in de POR, in de MA was vooral de stap ons ding, en op de PTV konden we scoren op sommige hindernissen, om te compenseren wat we oversloegen. Met Escofine (Bravo) ben ik vanaf 0 begonnen. Zelf beleerd, ze liep alleen al voor de sulky. Daar ben ik wel een paar keer endurance mee gestart, om een basis op te bouwen en het hele wedstrijd gebeuren mee te maken. TREC was ook niet helemaal haar ding. Ik heb met haar echt een aantal jaren lopen prutsen, omdat ze zoveel spanning had met rijden en dan ineens plofte. In de WE (Working Equitation) zaten we meer op onze plek; niet buiten met alle onverwachte dingen die konden gebeuren, maar veilig in de bak. Ze had ook veel meer talent om dressuurmatig bezig te zijn. Ons hoogtepunt was in haar laatste jaar; we haalden de highpoint voor de klasse L in de TWE (Traditional Working Equitation - minder gericht op dressuur, maar meer op arbeidswerk) en mijn achternichtje startte een wedstrijd met haar, heel succesvol. Helaas eindigde het veel te vroeg voor haar, met een bottumor in de knie.”

In de periode tussen paarden in, startte Wendy met een opleiding ‘Instructeur paard en gedrag’ met als doel in de TREC en TREC-opleidingen ruiters ook beter te kunnen ondersteunen, door het gedrag van hun paard uit te leggen. Ondertussen ging ze ook terug Dravers trainen voor de kar, bij een trainer in de buurt. Zo kwam Lorenzana op haar pad. Wendy: “Ze was de laatste tien jaar fokmerrie geweest en was in de omgang nogal een uitdaging: niet te pakken te krijgen, enorm merriegedrag, kortom: een enorm sterk karakter. Ik ben met haar begonnen omdat ik wat huiswerkopdrachten moest doen voor mijn opleiding. Als je duidelijk maar vriendelijk naar haar was, bleek ze fantastisch te zijn! Grondwerk met haar is echt superleuk, ze reageert perfect op je lichaamstaal. Los naast me doet ze gewoon oefeningen zoals labyrint, achterwaarts of over een zeiltje. Onder het zadel werken we sporadisch dressuurmatig, want dat vindt ze gewoon niet leuk en daar geeft ze ook haar duidelijke mening over. Af en toe bosritjes, en verder wandelen in het bos (ik op de heenweg voorop, zij op de terugweg). Daarnaast een beetje dressuur aan de hand en grondwerk. Alles met beleid, want alle dagen werken vindt ze gewoon niet leuk. Dat dwingt mij weer creatief te zijn om het leuk te houden voor haar, en afwisselend. Dat is vooral in de winter wat lastiger, dan wordt het toch vaak binnenbak. Maar dan probeer ik het leuk te houden met los grondwerk, dubbele lange lijnen en dressuur aan de hand.”

Labyrint met Lorenzana

Veelzijdigheid troef

Wendy houdt van veelzijdigheid in het werk en probeert graag nieuwe dingen uit. Uit haar opleiding pikt ze een hoop mee waar ze zich minder bewust van was en daardoor meer kan finetunen. Maar veel dingen die Wendy doet, zijn zelfstudie op basis van ideeën (voornamelijk) van het internet. “Meestal kom ik wat tegen en denk ik “oh, dat kan best leuk zijn” en dan kijk ik wanneer ik eraan toe kom. Ik heb al een hele lading hindernissen door de TREC-lessen die ik geef, maar dat is uitgebreid met verschillende stukken zeil, sliertengordijn, bruggetje, poolnoodlegordijn, ballen, een stok met slierten… Sowieso probeer ik ook altijd veel te doen met balkjes, pionnen etc.” 

Door dingen visueler te maken, geef je voor jezelf en het paard een doel en richting, wat het vaak ook leuker en motiverender maakt.

Lorenzana

Wat ik dan nog extra leuk vind om te volgen, is dat Wendy in haar veelzijdigheid ook rekening houdt met wat bij het paard past. Zowel qua leeftijd en fysiek, als qua karakter. Met Lorenzana is Wendy gestart met iets ouder paard (in 2021, op 17 jaar), wat al heel wat jaren uit het werk was. “Niet alles werkt voor haar, want het is een Merrie met Eigen Mening, maar ze geeft daardoor ook duidelijk aan als ze het niks vindt. Het werk hou ik sowieso kort, 20 minuten is meer dan lang genoeg. Daarnaast doe ik ook veel in stap, zoals de wandelingen en bosritjes, maar ook dressuurmatig. Dit paard heeft mij eigenlijk geleerd dat ik het zelf ook superleuk vind om vanop de grond te werken!”

Van thuis uit is Wendy tussen de koerspaarden opgegroeid. Naast het (recreatief) paardrijden, heeft ze dus ook ervaring met mennen. “Tammy en Escofine reed ik beide ook voor de sulky, Tammy ook voor een vierwieler, daar heb ik ook nog onderling dressuur en vaardigheid aangespannen mee gedaan, en een aangespannen TREC. Voor Lorenzana is het naar mijn gevoel zo lang geleden, dat ik er haar waarschijnlijk geen plezier mee doe. Ze wil best een sprintje trekken op de baan, maar het is geen diesel zoals de andere twee.”

Tammy's Pride voor de marathonwagen

Mij benieuwt het ook altijd hoe mensen het ervaren om zowel ruiters als menner te zijn. 

Wendy: “Ik denk wel dat het voordelen heeft om ruiter te zijn als je ook ment. Het geeft meer inzicht om niet enkel aan de conditie te werken, maar ook om je paard correct te laten lopen; recht en met oog voor training van de rugspieren. Sowieso is het ook heel goed om te doen, je krijgt toch wat wederzijds respect voor de manier waarop je je paard goed wilt laten lopen. Ik vind beide leuk; al ben ik altijd echt recreatieruiter geweest en mennen en op de sulky ook leuk vind, vind ik ernaast eigenlijk nog leuker.”

Vragenrondje

We sluiten af met een korte Q&A:

• Heb je eigenlijk ook een overkoepelend doel in wat je doet met paarden? Bij mij kadert bijvoorbeeld alles wat ik met Ulaan doe, in 'een veilig en gezond wandelpaard'. Heb jij een rode draad in wat je met (je) paarden doet? “Een braaf (en dan bedoel ik niet volgzaam of doods, maar eerlijk en betrouwbaar) en blij paard! Ik kan steeds minder goed tegen ‘er even doorheen rijden’ of ‘hij houdt je voor de gek’. Ik doe het voor mijn eigen plezier, maar mijn paard moet het ook leuk vinden.”
• Merries of ruinen? “Ik ben absoluut een merriemens! Geen dag is hetzelfde, voorspelbaar onvoorspelbaar is het!”
• Dravers for life? Of is het wat het is en komt het zoals het komt? “Absoluut dravers for life! Werkwillig, gevoelig, eerlijk… de ingrediënten voor een fijn paard!”

Heb jij als lezer ook genoten van dit verhaal? Laat gerust een reactie achter!
Meer lezen over Dravers?

• Selecteer dan het label 'Draver' op deze blog of ga naar teamvantroje.be.
• Surf zeker ook eens naar de website van Bit Magazine, wat een tijdje terug ook een artikel publiceerde over Wendy en haar liefde voor de Draver!

Groetjes, Ivy.

teamvantroje.be

Uit het archief: zelf mocht ik in 2013 eens met Tammy door de Groningse bossen zoefen!